Bilgi ve iletişim teknolojilerinin, bilgisayarlar, dizüstü bilgisayarlar, akıllı telefonlar, tabletler ve bunlar üzerine inşa edilen yenilikçi pedagojilerin hızlı gelişimi sonucu öğrenme daha erişilebilir hale gelmiştir. Bu teknolojiler, zaman ve mekan kısıtlamalarını aşan yeni öğretim ve öğrenme kanalları açmıştır. İngilizce öğrenme alanı, teknolojinin eğitim üzerinde nasıl önemli bir etkisi olduğu ve nasıl öğrendiğimizi şekillendirdiği konusunda bir istisna değildir. Dil öğretimi ve öğreniminde teknolojinin kullanımı, öğrenci merkezli öğretimi destekleme kapasitesi, öğrencileri öğrenme sürecine dahil etme, motivasyonu artırma ve temel becerilerin kazanımına katkıda bulunma konularında sayısız araştırmaya tabi tutulmuştur. Teknoloji ve İngilizce dil öğretimi literatürüne küçük bir katkıda bulunmak amacıyla bu kitabın amacı, öğrenme teknolojilerinin dil öğretimine entegrasyonunun değerini vurgulamak ve teknoloji entegrasyonlu dil öğretimi için mevcut kaynaklar hakkında genel bir bakış sağlamaktır. Bu kitap, İngilizce öğretmenlerini, teknolojileri kullanarak öğrencilerin öğrenmelerini nasıl geliştirebilecekleri konusunda değerli bakış açıları sunmaktadır. Çeşitli teknolojilerin kullanımını tartışmanın yanı sıra, bazı bölümler ayrıca Covid-19 pandemisi sırasında alanın evrimini de göstermeye çalışmıştır. Bu kitap, öğretmenlerin istekliliği, pedagojisi, desteği ve eğitimi vurgulayarak, teknolojiye nasıl entegre edileceğine dair bir perspektif sunmayı amaçlamaktadır. Bölümler ayrıca teknoloji doğru bir şekilde uygulandığında, hem öğretmenler hem de öğrenciler için birçok fayda sunduğunu göstermektedir. Bölümlerin genel bir bakışı olarak; “Online Dil Öğretimi: Nedir ve Nasıl Çalışır” başlıklı giriş bölümünde Göktuğ Börtlü ve Arif Sarıçoban, dil pedagojisi, çevrimiçi pedagojisi ve eğitim teknolojileri pedagojisinin, eğitimcilerin bilgi sahibi olması gereken konular olduğunu vurgulamaktadırlar. Ayrıca, dil öğretmenlerinin, en yeni teknolojiyi kullanmaya odaklanmak yerine, öğretim yaklaşımlarını ve çevrimiçi bir ortamda nasıl uygulanacağını anlamalarının daha avantajlı olduğunu belirtmektedirler, çünkü dil ve kültür öğretmek başarılı ve verimli bir şekilde çevrimiçi ortamda öğretim yapmak uzmanlık gerektirir. Bölüm 2’de “İngilizce Bölümü Öğrencilerinin COVID-19 Sürecinde Acil Uzaktan Eğitimle Teknoloji Destekli Ortak Araştırma Protokolü Yazımına Yönelik Yansımaları” başlığında, Şakire Erbay-Çetinkaya, öğrencilerin COVID-19 sürecinde acil uzaktan eğitimle teknoloji destekli ortak araştırma yazımı konusunda tutumlarını ve deneyimlerini incelemektedir. Kalitatif veriler, beş tema altında toplanmış ve analiz edilmiştir: uzaktan araştırma eğitimi ile ilgili tutumlar ve duygular, uzaktan ortak araştırma yazım deneyimleri, farkındalıklar, ortak sorumluluk ve ürünle ilgili görüşler ve daha iyi bir araştırmacı olma kararları. Bulgulara dayanarak, bölüm, teknoloji destekli işbirlikli araştırma yazımının etkili hale getirilmesi için pratikte çalışanlar için çıkarımlar sunmaktadır. Bölüm 3’te “EFL Öğretmen Adayları ve Mentorlar Arasında Verimli ve Yenilikçi Bir Mesleki Destek Ağı: Bir Sanal Değişim Projesine Yönelik Kalitatif Bir Vaka Çalışması” başlığında, Işıl Günseli Kaçar, 2021-2022 akademik yılının bahar döneminde mentor olarak görev yapan uluslararası İngilizce öğretmenleri ile yapılan sanal değişim çalışmasının, öğretmen adaylarının profesyonel gelişimine etkilerini belirtmektedir. Çalışma, öğretmen adaylarının çevrimiçi profesyonel işbirliği ağına aktif olarak katılma kapasitesini geliştirmeyi ve yerel ve uluslararası İngilizce öğretmenleriyle etkileşimler yoluyla öğretmenlik mesleğinin zorluklarına hazırlıklı olmalarını hedeflemiştir. Bölüm 4’te “Lise Öğrencilerine ‘Bağlaçlar’ı Veri Tabanlı Öğrenme Yöntemiyle Öğretmek” başlığında, Elif Tokdemir-Demirel ve Sultan Uluad, veri tabanlı öğrenmeyi ele almaktadır. Veri tabanlı öğrenme, dili veri olarak kabul etmektedir. Bu yönteme göre öğrenciler, yabancı dili daha çok bir araştırmacı gibi rehberli keşif görevleriyle öğrenirler. İngilizce öğretiminde, korpus kullanmanın veri tabanlı öğrenme yöntemine nasıl kolayca uyarlanabileceği önerilmektedir. Bu çerçevede, çalışma, iki farklı yöntemi, korpusla öğretim ve geleneksel ders kitabı tabanlı öğretim arasındaki farkları gösterme amacını gütmektedir. Hem nicel hem de nitel araştırma yöntemleri kullanılarak sonuçlar analiz edilmiştir. Sonuçlar, okulların, kurumların ya da yayınevlerinin gelecekteki müfredat tasarımları sürecine katkı sağlamak amacıyla tartışılmıştır. Bölüm 5’te “Çevrimiçi Öğretim: Çirkin Ördek Yavrusu” başlığında, Mehmet Durmaz, Kuzey Kıbrıs’taki İngilizce öğretim görevlilerinin çevrimiçi öğretim dönemi boyunca yaşadıkları deneyimleri araştırmaktadır. Bu çalışmanın temel verileri, çevrimiçi öğretim sürecinde İngilizce öğretim görevlisi olarak çalışan on katılımcı ile yapılan görüşmelerle toplanmıştır. Bulgular, çevrimiçi öğretim sürecinde katılımcıların, karşılaştıkları engeller ve zorlukların yanı sıra kişisel ve mesleki olarak büyüme fırsatı bulduklarını göstermektedir. Bölüm 6’da “Çevrimiçi Öğretimde Öğretmen Liderliği: Bir Autoetnografik Perspektif” başlığında, Pınar Şahin-Durmaz, Türkiye’deki yükseköğretim ortamında bir öğretmen liderinin, pandemi sürecinin inişli çıkışlı dönemlerinde yaşadığı kaygıları, ikilemleri ve deneyimlerini ifade etmeyi amaçlamaktadır. Bu çalışma, autoetnografik bir şekilde planlanmış ve gerçekleştirilmiş olup, Covid-19 pandemisi sırasında araştırmacının yoğun duygularını göstermek için multimodalite kullanmaktadır. Bölüm 7’de “H5P: Teknoloji Destekli Etkileşimli Öğrenme Ortamı Tasarımı” başlığında, Merve Geçikli, çevrimiçi bağlamlarda teknoloji destekli özgün ve etkileşimli öğrenme ortamlarının tasarımında çevrimiçi sosyal yapısalcılığın ele aldığı yönleri açıklamaktadır ve bu temele dayalı çevrimiçi özgün-etkileşimli etkinlikleri (OAIA) sunmaktadır. Ayrıca, H5P’nin, çevrimiçi özgün ve etkileşimli eğitim bağlamları oluşturmak için nasıl kullanılabileceğini, H5P aracılığıyla mikro öğrenme ortamı geliştirilmesinin özellikleri ve boyutlarıyla birlikte ortaya koymaktadır. Bölüm ayrıca, İngilizce dil öğretiminde H5P kullanımına dair pedagojik çıkarımlar sunmaktadır. Bölüm 8’de “Mobil Destekli Dil Öğreniminde Çevrimiçi Senkron Konuşma Platformları: Cambly© Literatürünün Bir İncelemesi” başlığında, Hasan Sağlamel ve Mehmet Akif Yıldırım, bilgisayar destekli iletişim (CMS) araçlarının, iletişim için yeni yollar açarak, öğrenicilerin daha fazla katılım gösterip daha motive olmalarını sağladığını önermektedirler. Çevrimiçi dil öğretim platformlarının popülaritesinin arttığını ve COVID-19 pandemisinin Cambly© gibi, İngilizce konuşan yeterli partnerlerle etkileşim sağlayan uygulamalara olan ilgiyi önemli ölçüde artırdığını belirtmektedirler. Bu çalışma, araştırma trendlerini incelemeyi ve gelecekteki araştırmalar için yönlendirmeler sunmayı amaçlamaktadır. Bu kitabın, politika yapıcıların, öğretmen eğitmenlerinin, öğretmen adaylarının ve görevdeki dil öğretmenlerinin, yabancı dil öğretimine teknolojileri entegre etme konusunda farkındalıklarını artıracağına ve aynı zamanda İngilizce dil öğretimi ile ilgili dijital teknolojilerin kullanımındaki yeni trendlerden haberdar olmalarını sağlayacağına inanıyoruz.