Tarık Buğra'nın bu ifadesi, 1956 Macar Devrimi sırasında hayatını kaybedenlerin anısına yazılmış bir onurlandırma sözüdür. Yazar, bu piyesi yazarken, soylu Macar halkının bağımsızlık mücadelesi sırasında vahşice öldürülen her yaş ve meslekten insanın anısına saygı gösterdiğini belirtiyor. Buğra, bu kişilerin özgürlük, bağımsızlık ve mutluluk için verdikleri mücadeleye olan saygısını, onların anılarını yaşatarak, topluma ve tarihe bir miras bırakmayı amaçlıyor.
Buğra'nın vurgusu, halkların hürriyet ve bağımsızlık mücadelesine duyduğu derin saygıyı ve bu mücadelede canlarını veren insanların sadece bir toplum için değil, tüm insanlık için değer taşıdığını ortaya koymaktadır.