ıllar önce lisansüstü derslerimde araştırma konusunda çalışırken sadece kapalı uçlu anketleri ve deneysel desenleri vurgulayan nicel yaklaşım öğretilirdi. Temel istatistik dersini tarım bölümünden alıyordum ve insanları incelemenin hayvan veya gübreleri incelemeye oranla daha karmaşık olduğu göz ardı ediliyordu. İnsan ile eğitim ve psikolojik olayların karmaşık dünyasında araştırma çalışmaları yapmaya başladığımda, bulmacanın bir parçasının eksik olduğunu gördüm. Araştırmakta olduğum olayları daha iyi anlamak için nitel araştırma yaklaşımlarına dair ilkeleri incelemek zorunda olduğumu hissettim. Kariyerimin sonraki yıllarında, Gallaudet Üniversitesinde ders vermeye ve işitme engellilerle araştırma yapmaya başladım. Bu esnada, toplumun genel akışında tam olarak yer almayan kişilerin deneyimlerini daha doğru bir şekilde yansıtabilecek araştırma yöntemleri aramaya başladım. Nitel ve nicel yaklaşımların birleşimindeki ilerlemeler beni karma yöntem araştırmalarına çekti. Araştırmaya farklı bir açıdan bakma fikri aslında eğitim psikolojisi uzmanı olarak çalışmamdan kaynaklandı. Carol Gilligan (1982)’ın, Kohlberg’in ahlâkî gelişim kuramının sadece erkek çocuklar ve genç erkeklerden toplanan veriye dayanarak geliştirildiğine dikkat çektiği In a Different Voice adlı kitabına rastladım. Ahlâkî gelişim sürecine dair bilgimizi artırmak amacıyla, Gilligan, ahlâkî ikilemlere bir grup kadın tarafından verilen tepkileri araştırmaktaydı. Gilligan’ın eseri, böylelikle araştırmanın hem kadın hem de erkekleri kapsaması gerektiği ve gelişimle ilgili önemli, temel konularda erkek ve kadınların farklı bakış açılarına sahip olabildiği fikrinin tohumunu atmış oluyordu. Gilligan’ın eserini okumak, çalışmalarına feminist bir perspektiften yaklaşan başka araştırmacılar (örn. Reinherz, 1992) aramamı sağladı. Özellikle, feminist bir bakış açısıyla araştırma yapmanın ne anlama geldiği sorusunu araştırmakla ilgilendim. İşitme engelli kişilerle uzun yıllar çalıştıktan sonra, engelli insanların deneyimleri ile cinsiyete dayalı baskı ve ayrımcılığa ilişkin ifadeler arasındaki birçok benzerliği hemen görebiliyordum. Benim için diğer önemli bilgi kaynakları, araştırma yaklaşımlarına kültürel olarak daha uygun olan ırksal ve etnik azınlıkların yazılarıydı (örn. Stanfield & Dennis, 1993). Bulmacanın parçalarını bir araya getirmeye çalışırken aradığım çerçeveyi, Patti Lather (1992) ve Guba ve Lincoln (1989)’ün araştırma paradigmaları hakkındaki tartışmalarında buldum. Araştırmacıların dünya görüşlerinin (yani seçtikleri paradigmaların), araştırma yaklaşımlarına dair seçimlerinin temelinde yattığını açıkça ortaya koyuyorlardı. Bu, sadece bir metot seçimi değildir: Nitel araştırma yöntemlerini mi yoksa nicel araştırma yöntemlerini mi kullanmalıyım, yoksa yöntemleri karıştırmalı mıyım? Araştırmacılar, gerçeklik ve bilginin doğası hakkındaki varsayımlarına göre metodolojik tercihler yaparlar. Bu kitabın ilk ve beşinci basımından bu yana geçen süre içerisinde araştırma ve değerlendirme camiasında farklı paradigma, teori, yöntem ve fikirlerin tanınması ve tartışılmasında inanılmaz düzeyde bir artış olduğunu görmekten memnuniyet duyuyorum. Birinci bölümde özellikle sosyal adalet ve kültürel uygunluk konularını daha net hale getiren yayınlar ve profesyonel kurumların faaliyetleri anlamında alandaki bir takım gelişmeleri ele alıyorum. Bu kitabın amacı, araştırmacılara kendi varsayımlarını tanımlamaları ve bu varsayımlara dayanarak araştırma yöntemleri ile ilgili yapmış oldukları tercihlerin olası sonuçlarını incelemelerinde yol göstermektir. Yeni paradigmaların nasıl daha geçerli bir araştırma yapılacağı konusunun anlaşılmasına katkıda bulunduğu kanaatindeyim. Bu paradigmaların, eski araştırma yaklaşımlarının yerine geçeceği düşünülmemelidir. Araştırma camiası olarak, geçmişten gelen bilgimizi sürekli geliştirmeliyiz. Geçmiş deneyimlerden, nasıl anket uygulanacağı hakkında bir şeyler biliyorsak, bu bilgileri sadece daha eski araştırma paradigmalarından gelmeleri nedeniyle atmak mantıklı değildir. Eğer nasıl daha iyi anket yapılacağını feministlerden, ırksal ve etnik azınlıklardan, engellilerden ve onların haklarını savunanlardan öğrenebiliyorsak, bu kişilerin ne söylediklerini dinlememiz gerekir. Bilginin birikimli olduğuna ve dinleyerek öğrenildiğine inanıyorum.