şirelik okulları ve sağlık bakım alanlarında eğitimci olarak hemşireleri rollerine hazırlama kritik bir ihtiyaçtır. Bu kitap, bu ihtiyacı karşılamak için yazılmıştır: Tek bir çatı altında, hemşirelikte etkili öğretim ve eğitici rolünün diğer boyutlarının gerçekleştirilmesi için temel kavramları sağlayan kapsamlı bir metindir. Kitap hemşirelik okulunda bir öğretim üyesinin ve diğer ortamlarda hemşire eğiticinin rolünü; öğrenme kuramlarını, öğretimde teknolojinin entegrasyonu dahil olmak üzere öğretim yöntemlerini; online ortam, simülasyon, öğrenme laboratuvarları ve klinik alanlarda öğretim ve klinik kuruluşlar ile ortaklıkların geliştirilmesini incelemektedir. Hemşire eğiticilerin ayrıca öğrenme ve performansı da değerlendirmeleri gerekmektedir ve bu nedenle bu kitap değerlendirme, test etme ve klinik değerlendirme ile ilgili bölümlerden oluşmaktadır, “Hemşirelikteki eğiticilerin, ayrıca bu kitapta da açıklanmış olan müfredat programı, bunun nasıl geliştirildiği ve değerlendirildiğini anlaması gerekmektedir”. Hemşirelik eğitiminde öğretmenlerin eğitim uygulamalarını yönlendirmek için kanıt kullanmaları ve kendi bilgilerini geliştirmeleri önemlidir; bu alanlar kitabın son bölümünde ele alınmaktadır. Bölümler, araştırma bulguları ve diğer kanıtları bölümlerine entegre eden ve alanında önde gelen uzmanlar tarafından yazılmıştır. Kitap lisans, yüksek lisans ve kendilerini öğretim rolü için hazırlayan hemşirelik doktora (PhD) programlarındaki öğrenciler; hemşire eğitici rolüne geçen klinik alanlardaki ya da kendi uygulama pozisyonlarına ek olarak öğretim yapan hemşireler; sürekli eğitim ve sertifika programları aracılığıyla hemşirelik eğitimi hakkında öğrenen öğrenci ve hemşireler; öğretim konusunda bilgisini artırmak ve dersleri için yeni fikirler kazanmak isteyen acemi ve deneyimli öğretmenler için yazılmıştır. Lisansüstü programlarında sadece bir veya iki hemşirelik eğitimi dersi alan öğrenciler için, kitabın kapsamlı olmasının özel bir değeri olacaktır. Bu kitabı yazmadaki amaçlardan biri de hemşirelikte öğretim üzerine pratik bir bilimsel kitap hazırlamaktı ve bölümler bu amaç göz önünde bulundurularak yazılmıştır. Hemşire eğiticiler, akademik kurumlar ve çeşitli sağlık kurumlarında çalışmaktadır. Her düzeydeki hemşirelik öğrencilerinin eğitiminden ve sağlık kurumlarında çalışan hemşireler ve diğer sağlık profesyonellerinin sürekli eğitim ve öğretiminden sorumlu olan kişilerdir. Bölüm 1 hemşirelik eğitimindeki kariyer destekleme eğilimlerini, hemşirelik okulunda öğretim üyesi olarak istihdam edilecek kişilerin eğitimsel hazırlığını ve hizmet alanlarında eğitici rolüne hazırlığı tartışır. Hemşire eğiticinin yeterlilikleri ve sorumlulukları, eğitici rolüne geçiş, rolleri dengeleme ve öğretim üyesini geliştirme bu bölümde incelenmiştir.HÖğrencilerin nasıl öğrendiklerini anlamak etkili öğretim için gereklidir. Hemşire eğiticinin, iki öğrencinin geçmiş, deneyim ve öğretim yöntemleri için tercihlerinin aynı olmayacağını fark etmesi önemlidir; bu farklılıkların öğrencilerin öğrenmeleri üzerinde potansiyel bir etkisi vardır. Bölüm 2 öğrenme kuramlarını; kültür ve etnik yapı, öğrenme stilleri ve diğer özellikleri de dahil olmak üzere öğrencilerin çeşitli öğrenme ihtiyaçlarını; öğrenme motivasyonunu ve öğretmen-öğrenci ilişkilerini incelemektedir.Herhangi bir öğretim yöntemi hakkında sorulacak en önemli soru; belirli öğrenme hedefleri, öğrenenler ve mevcut kaynaklar arasında iyi bir uyumun olup olmadığıdır. Bölüm 3 çeşitli öğretim yöntemlerini açıklar ve beklenen sonuçlar, öğrenci özellikleri ve mevcut kaynaklara uyacak yöntemlerin seçiminde rehberlik sunar. Öğretim yöntemlerinin; bilişsel, duyuşsal ve psikomotor öğrenme alanlarında öğrenci gelişimini destekleme ile ilgili olduğu kabul edilir. Aktif öğrenmeyi içeren ve eleştirel düşünmeyi teşvik eden stratejiler tanımlanmıştır.Hızlı gelişmeler ve teknolojideki değişimin sürekli hızı öğretme ve öğrenme için zorluk ve fırsatları yaratır. Hemşirelik müfredatında teknolojinin başarılı entegrasyonu, teknoloji gelişmeye devam ettikçe öğretmen için bir paradigma değişimini ve yeni yetkinlikleri gerektirmektedir. Bölüm 4 müfredat ve sınıf uyumuna dikkat ederek öğrenme çıktılarının başarılmasını destekleyen teknoloji entegrasyonu üzerine odaklanmaktadır. Bölüm, iyi öğretim uygulamalarını destekleyen teknoloji araçlarını kucaklayan ve keşfeden hemşire eğiticilere rehberlik eder. Geleneksel olarak simülasyonlar, öğrencilerin klinik alana gitmeden önce “güvenli” bir ortamda hasta bakımı sunmaları için fırsat sağlamada kullanılmıştır. Mevcut ortamda artan hasta duyarlılığı ve sınırlı klinik yerleşimler nedeniyle simülasyon, geleneksel klinik deneyimleri tamamlayan bir rol oynayabilir ya da onun yerini alabilir. Bölüm 5 hemşirelikte klinik simülasyon türlerinigözden geçirme ve hemşirelik müfredatı içine nasıl entegre edileceğini konusunda bilgi sağlar. Debrifing (bilgilendirme) yaklaşımları, klinik simülasyonları geliştirme ve uygulamada kullanılandeğerlendirme süreçleri ve klinik simülasyonların kullanımı ile ilgili kanıtlar bu bölümde tartışılmıştır. Online öğretim sınıfta öğretimle aynı değildir. Bölüm 6 geleneksel sınıf öğretimi ve online öğretim arasındaki farklar üzerinde durmaktadır. Kolaylaştırıcı ve öğrencinin rolleri, pedagoji, ders içerikleri, öğretim stratejileri, online öğrenme ortamlarının yeniden kavramsallaştırılması ve tasarımı, online etkileşim ve öğretme ve öğrenme için teknolojiyi kullanma kapsamında tartışılmıştır.Beceri kazanımı, müfredatın başlangıç aşamasında başlayan ve hemşirelik programı boyunca devam eden, hemşirelik eğitiminin önemli bir bileşenidir. Öğrenme laboratuvarları, öğrencilerinprofesyonel bir hemşire rolüne alışma fırsatı sunarken, ilk psikomotor becerilerin kazanılması için güvenli bir ortam sağlar. Bölüm 7 beceri geliştirme evrelerini, tasarlanmış uygulamalar ve mesleki güven gelişimini; öğrenme laboratuvarında öğretmen, personel, danışman ve diğerlerinin rollerini; öğrenenlerin beklentilerini; öğrenme laboratuvarlarının türleri ve müfredat içine entegrasyonu; yeterlilik değerlendirmeleri ve diğer önemli konuları incelemektedir. Bölüm kapsamlı olup aynı zamanda laboratuvarın organizasyon ve yönetimini de açıklamaktadır.Klinik öğretmen klinik ortamda hemşirelik öğrencilerinin öğrenmesinin şekillenmesinde önemli bir rol oynamaktadır. Bu nedenle, klinik öğretmenlerin, etkili öğretim davranışları sergilemesi, hemşirelik öğretiminde en iyi uygulamaları kullanması ve öğrencilere ilham vermesi esastır. Bölüm 8 etkili klinik öğretim ve klinik öğretim sürecinin neden çok kritik olduğunu açıklamaktadır.xiBu bölümde öğrenciler için cazip gelen ve destekleyen bir öğrenme ortamının nasıl yaratılacağı, klinik alanda etkin ilişkilerin nasıl teşvik edileceği, klinik oryantasyonun nasıl etkili ve ilham verici bir şekilde tasarlanacağı ve öğrencilere verilecek hastaların en iyi nasıl seçileceği gibi özel öğretim stratejileri tartışılmıştır.Akademik-uygulama ortaklıkları; hemşireliğin uygulama gerçekleri ve çağdaş sağlık bakımı zorluklarını göğüslemek için hemşirelik işgücünün hazırlaması amacıyla çeşitli düzeylerde kurulmuştur. Bölüm 9 klinik hemşirelik eğitiminin ortak modellerini teşvik etmek için, eğitim ve uygulama arasında anlamlı ortaklıklar kurulması ve sürdürülmesi için yönergeler sağlar.Hemşire eğiticinin rolleri ve sorumlulukları incelenmiştir. Hemşirelerin eğitimsel hazırlığını ve hasta bakımının kalite ve güvenliğini geliştirmek için, kavram ve stratejileri gösteren belirli örnekler verilmiştir. Değerlendirme sürecinde, öğretmen öğrencinin öğrenme ve performansı hakkındabilgi toplar. Bu bilgilerle, öğretmen bu ihtiyaçları karşılamak için ilerideki öğrenme ihtiyaçlarını belirleyebilir, bu gereksinimleri karşılamak için öğrenme aktivitelerini planlayabilir ve öğrenciler tarafından karşılanan sonuç ve yetkinlikleri teyit edebilir. Bölüm 10 hemşirelik eğitiminde ölçme, değerlendirme ve not vermeyi açıklamaktadır. Öğrenmeyi değerlendirme yöntemleri açıklanmış ve bu yöntemlerin çoğuna ilişkin örnekler verilmiştir.Testler hemşirelik eğitiminde kullanılan genel bir değerlendirme yöntemidir ve test maddelerinin çeşitli türleri Bölüm 11'de açıklanmıştır. Bir test, öğrencilerin ne bildikleri ve ne yapabildikleri hakkında ilgili ve tutarlı sonuçlar üretmek için güvenilir çıkarımlar ortaya koymalıdır. İyi bir planlama, dikkatli bir şekilde testi hazırlama, uygun bir şekilde testi uygulama, doğru puanlama ve puanları güvenilir bir şekilde yorumlama; yararlı test sonuçları üretme açısından gereklidir. Bu bölüm, testleri planlama, düzenleme, uygulama, puanlama ve analiz etme sürecini açıklar. Test maddelerinin çeşitli türleri örnekleriyle birlikte sunulmuştur. Öğrenciler hemşirelik hakkında bilgilendikçe bilgi tabanını, üst düzey düşünme becerilerini vehasta bakımı için gerekli uygulama yetkinliklerini geniş bir yelpazede geliştirirler. Bir sınıfta veya online ortamda kavramların öğrenilmesi yeterli değildir: Öğrencilerin klinik durumlarda bu kavram ve diğer bilgilerini uygulaması ve bakımı sunanın yeterli olması gerekir. Öğretmenler klinik alanlarda öğrencilerin öğrenmesine rehberlik eder ve uygulamadaki performanslarını değerlendirirler. Bölüm 12 klinik değerlendirme sürecini, öğrenciler öğrenirken zamanında ve belirli geribildirim verilmesinin önemini, performansı gözlemleme ve puanlama ve klinik uygulamada notverirken önemli olan ilkeleri tanımlar.Hemşire eğiticilerin öğretimin gerçekleştiği bağlamı dikkate alması hayati önem taşımaktadır. Genellikle, yeni ve deneyimli öğretmenler okuttukları sınıfların ya da oturumların belirli bir içeriğine odaklanmakta ve hedeflerini ve genel program ilişkilerini kaybetmektedirler. Bölüm 13 hemşirelik okullarında ve sağlık bakım alanlarında eğitim programları için müfredat geliştirme veya revizyon sürecini açıklar. Bu bölüm eğitim programları ve müfredatı etkileyen faktörleri inceler, müfredat geliştirme veya revizyon konusunda bilinçli kararlar vermek için veri toplama ve analizi için yönergeler sağlar.Değerlendirme, karar vericilere kurumun ya da programın amaçları, istekleri ve idealleri ve bu niyetleri ile ilgili olarak ne kadar iyi çalıştıkları hakkında bilgi sağlar. Bölüm 14 de program değerlendirme çalışmalarını destekleyen çeşitli kuram ve teorik çerçevelere odaklanmaktadır ve siste-xiimatik olarak değerlendirme yaklaşımında, değerlendirme modelleri ve onların kullanımını tartışmaktadır. Bu bölüm ayrıca, özellikle hemşirelik programları bağlamında, yararlı değerlendirme bilgileri üretmek için araştırma yöntemlerini, hesap verebilirlik ve akreditasyon arasındaki bağlantıları ve hemşirelik programları için anlamlı program değerlendirmeyi geliştirme ve uygulamayaklaşımlarını incelemektedir.Kanıta dayalı öğretim, eğitim kararları ve uygulamaları yönlendirmek için araştırma bulguları ve diğer kanıtların kullanılmasıdır. Mevcut kanıtlar, müfredat ve ders geliştirmede, öğrencilerle kullanılacak öğretim yöntem ve yaklaşımlarını seçmede, klinik öğrenme etkinliklerini planlamada ve öğrencilerin öğrenme ve performans değerlendirmelerinde kullanılmalıdır. Bölüm 15 hemşirelikte kanıta dayalı öğretimi, hemşirelik eğitiminde daha iyi araştırma ihtiyacını ve kanıta dayalı öğretimi uygulama sürecini anlatmaktadır.Hemşire eğiticinin rolü, öğrenmeyi değerlendirme ve dersleri geliştirmek de dahil olmak üzereöğretmenlikten fazlasını içermektedir: Bu rol, aynı zamanda hemşirelik bilgisini içerir ve bir bilim olarak hemşirelik eğitiminin gelişimine katkıda bulunur. Hemşirelik eğitimi bilim insanları yeni fikirleri sorgular ve araştırır; her zaman nasıl yapıldığının ötesinde bir tartışma ve düşünüş sergilerler. Öğretmenin eserinin/ çalışmasının bilimsel olarak kabul edilebilmesi için, bunun genel, hakem değerlendirmesinden geçmiş ve eleştirilmiş olması, ardından diğerlerinin bunun üzerine bir şeyler inşa edebilmesi için bu çalışmaların da paylaşılması gerekir. Kitabın son bölümü, Bölüm 16, hemşirelik eğitiminde bilimselliği ve bir akademisyen olarak kişinin gelişen rolünü inceler. Bilginin yayılması önemli olduğundan, bu bölüm yayın için yazma sürecinin tanımlanmasını ve bilginin yayılması için diğer stratejileri içermektedir. Öğrenci ve akranlar tarafından öğretimin değerlendirilmesi ve aynı zamanda öğretim biliminin tartışılması; öğretimde mükemmellik ve bilgiyi belgelemek için öğretim portfolyosu geliştirilmesini içermektedir. Bu bölüm hemşire eğitici olarak kariyer gelişimini inceleyen birinci bölüm üzerine inşa edilmiştir.Bu kitapta ek olarak, örnek bir ders müfredatını içeren “Öğretim Kılavuzunu”, Bölüm-tabanlı PowerPoint sunularını; online bir ders için materyalleri (bölüm özetleri, öğrenci öğrenme etkinlikleri, tartışma soruları, online kaynakları ve değerlendirme stratejileri ile birlikte) sağladım. Bu materyallerin elektronik kopyasını edinmek için öğretim üyesinin textbook@springerpub.com Springer Publishing Company’e başvurması gerekmektedir. Springer’deki editörüm, Margaret Zuccarini, bu kitabı yazmam için bana verdiği heyecan ve sürekli destek ile özel bir teşekkürü hak ediyor. Ayrıca hemşirelik eğitimine verdiği destek ve yıllarca benim kitaplarımı yayımladığı için Springer Yayıncılık Şirketine teşekkür ederim.