Lozan Barış Antlaşması 24 Temmuz 1923 tarihinde imzalanmış ve Türk heyeti 10 Ağustos’ta İstanbul’a ulaşmıştır. Yurt içinde büyük bir sevinçle karşılanan bu antlaşma, Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından 23 Ağustos 1923’te onaylanmış ve Türkiye devleti için yeni bir dönemin kapılarını aralamıştır.
Lozan Barış Antlaşması'nın Mecliste onaylanmasının hemen ardından, gazeteciler arasında Hâkimiyeti Milliye aleyhtarı, saltanat taraftarı, muhafazakârlık, irtica, mürteci gibi konuları içeren polemiklerin şiddeti artmıştır. Tartışmalar devam ettikçe, konuya Cumhuriyet yönetim şekli de dahil olmuş ve böylece Mart 1923’te başlayan polemik, Aralık 1923’e kadar sürmüştür.
Bu kitap, gazeteciler arasında yaşanan bu polemiği, özellikle Tevhid-i Efkâr gazetesi sahibi ve başyazarı Velid Ebüzziya’nın çizdiği karikatürler etrafında incelemektedir. Ahmet Ağaoğlu ve Celal Nuri’nin yazıları da bu polemiği anlamak açısından ayrı bir araştırma konusu olabilir.
Velid Ebüzziya, şahsına yönelik tehdit ve ithamlar karşısında sessiz kalmamış, gerek başmakaleleri gerekse "Tenzili Şuun (Alay Etme Hadiseleri)" başlığı altındaki karikatürlerle konuyu ele almıştır. Ahmet Ağaoğlu ve Celal Nuri’nin aynı zamanda milletvekili olmaları, yaşanan polemiğin boyutlarını değiştirmiş ve olay İstiklal Mahkemesi’ne taşınmıştır. Bu gelişme, Velid Ebüzziya’nın belirli kalıplarla etiketlenmesine ve ideolojik düşüncelerinin gölgesinde kalmasına neden olmuştur.
Gazeteciler arasındaki bu polemiği yalnızca sınırlı sayıda gazete yazısıyla anlamak mümkün değildir. Bu yüzden Velid Ebüzziya’nın yazıları bir bütün olarak ele alınmış, bu yaklaşım hem kafalardaki soru işaretlerini gidermeyi hem de onun daha iyi anlaşılmasını sağlamayı amaçlamaktadır.