Bu eser, tasavvufî tecrübede avâm-havâs ayrımının anlamını ve önemini derinlemesine ele almaktadır. Gazâlî örneği üzerinden yapılan bu çalışma, tasavvufun temel kavramlarından biri olan avâm ve havâs ayrımını tarihsel ve teolojik bağlamda incelemektedir. Kitap, avâm ve havâs kavramlarının etimolojik kökenlerini ve İslâm düşüncesindeki yerini açıklamakta; züht ve tasavvuf dönemine ait kaynaklar üzerinden bu kavramların nasıl geliştiğini ve farklı İslâmî disiplinlerde nasıl kullanıldığını ortaya koymaktadır. Gazâlî’nin eserleri merkeze alınarak yapılan analizlerde, onun bu ayrımı nasıl yorumladığı ve uyguladığı detaylı bir şekilde irdelenmektedir. Çalışmanın ana teması, tasavvuf ehlinin ilmi ve manevi derecelendirme anlayışıdır ve şeriat, tarikat, hakikat ve marifet derecelendirmesi bağlamında zâhir ve bâtın ilimleri arasındaki ilişki açıklanmaktadır. Bu eser, hem akademik çevrelere hem de tasavvufa ilgi duyan genel okuyuculara hitap etmekte ve tasavvufun anlaşılması ile tasavvufî tecrübelerin doğru bir şekilde yorumlanmasına katkı sağlamaktadır.