İbrahim Aşkî [Tanık] (1873-1977), bir asrı aşan yaşamıyla Osmanlı ve Cumhuriyet dönemlerinin en çalkantılı süreçlerine adeta soyadı gibi tanıklık etmiştir. Ancak Aşkî, olayların sıradan bir izleyicisi olmamış, okuyan, düşünen ve öğreten bir birey olarak hem kendisini hem de çevresindekileri sürekli diri tutmaya çabalamıştır. Yazdığı eserler bu çabalarının bir yönünü yansıtırken, uzun yıllar boyunca sürdürdüğü matematik ve edebiyat öğretmenliği sayesinde yetiştirdiği öğrenciler, onun çalışmalarının bir diğer boyutunu ortaya koymaktadır.
İngilizce, Arapça ve Farsçayı bu dillerde yazılmış edebî ve dinî eserleri çevirebilecek düzeyde bilen Aşkî, Doğu ve Batı kültürüne hâkim, çok yönlü bir entelektüeldir. Eğitim, tasavvuf, felsefe, matematik, edebiyat ve mühendislik gibi alanlarda derin bilgi birikimine sahiptir. Hayatı boyunca ahlaki duruşunu koruyan Aşkî, eserleri ve davranışlarıyla çevresine örnek olmuş, özellikle gençlere yol gösterici bir rehber olmuştur.
Bu çalışmada, çocuk edebiyatı ve eğitim alanında hak ettiği önemi görmeyen Aşkî’nin hayatı, edebî kimliği ve eserleri, "çocuk" ve "eğitim" kavramları çerçevesinde incelenmiştir. Ayrıca onun eğitimci kimliği ve eğitimle ilgili e
serleri de bütüncül bir bakış açısıyla ele alınmıştır.