Özgür ve Kutsal

İnsanoğlu, doğduğu andan itibaren diğer canlılara kıyasla en çok bakım ve gözetim ihtiyacı duyan varlıktır. Kendi ayakları üstünde durabilecek olgunluğa oldukça geç yaşta erişen insanın bu eksikliği, eğitimin insan için ne denli önemli bir şey olduğunu gösteriyor. Ancak kadim zamanlardan beri insanı yaradılışın eşsizliği, var oluşun anlamı ve gerçekliğin doğası hakkında düşündürme göreviyle özdeşleşmiş olan eğitim olgusu, niceliksel değerin egemen olduğu ve en insani duyguların dahi ölçülebilir/sayılabilir verilere sıkıştırılmaya çalışıldığı çağımızda ekonomik getiri, küresel rekabete uyum ve politik itaati sağlama gibi maddi hedefler altında ezilmiş durumdadır. Bu durum, eğitim gerçekliği üzerine düşünen ve bu alanda duyarlılık sahibi pek çok kişide bir şeylerin yanlış gittiği fikrini uyandırıyor. Kendisini çağ ve dünya karşısında sorumlu hisseden bir eğitimci ve ebeveyn olarak beni bu kitabı yazmaya sevk eden motivasyon, okul çağına gelen çocuğumu ve öğrencilerimi nasıl doğru bir şekilde eğitebileceğimi düşünürken ortaya çıktı. Bu arayışla çıktığım düşünsel yolculuk ve eğitime ilişkin okumalarım, âdeta suyun yatağını bulması gibi, beni eleştirel pedagojinin kapısına getirip bıraktı. Çağımızın faydacı ve nicelik odaklı eğitim söylemleri karşısında din eğitiminin bir incelikler manzumesi olduğunu/olması gerektiğini anımsamaya ve anımsatmaya matuf olarak başladığım bu mütevazı çalışmada vardığım sonuçlar bir nebze de olsa hakikati yansıtabiliyorsa, bu alanda mesai harcayan fikir ve kalem insanlarına mütevazı bir katkı sağlamış olacağım. Eğer düşüncelerim ve vardığım sonuçlar yanlışsa, en azından bu alanda çalışanlara, neyin yapılmaması ve hangi yolun seçilmemesi gerektiği hususunda fikir vermiş olacağım. Bu açıdan yedi yıllık bir sürecin ürünü olan bu esere, galip sayılır bu yolda mağlup sözüyle başlamak istiyorum.